Film
Miejsca — nie-miejsca spoczynku | wykład
sala multimedialna
wejście od ul. Burschego
wstęp wolny
Miejsca — nie-miejsca spoczynku
wykład dr. Mateusza Skrzeczkowskiego z cyklu „Sztuka i filozofia”
Do trzech słów najdziwniejszych Wisława Szymborska zaliczyła „przyszłość”, a to dlatego, że w momencie, w którym się je wymawia pierwsza sylaba odchodzi już do przeszłości. Między przyszłością a przeszłością rozgrywa się teraźniejszość, która stwarza pozory granicy między nimi, będąc faktycznie momentem realizowania się potencjalności odchodzącej w przeszłość. Potrzeba stabilnego podziału czasu na ten, który jest, który był i który będzie, widoczna jest zwłaszcza w różnego rodzaju rytuałach pogrzebowych i praktykach funeralnych. Zaprowadzany porządek jest jednak chwiejny, a furtki czasu okazują się być niedomknięte, powodując uobecnianie się przeszłości i przyprawiając o zawrót głowy. Jaką rolę w tych zawirowaniach czasowych pełni grób, a jaką pomnik nagrobny? Czy groby pozbawione kamiennej rzeźby stają się miejscami nie-spoczynku czy nie-miejscami spoczynku?
dr Mateusz Skrzeczkowski — z-ca dyrektora Instytutu Kulturoznawstwa Uniwersytetu SWPS. Naukowo pracuje nad takimi zagadnieniami jak: (est)etyczny wymiar świadectw Zagłady, nie-rzeczy-wisty język obrazów, ożywione-nie-ożywione jako posthumanistyczny motyw w literaturze i sztuce. Prowadzi m. in. zajęcia ze sztuki współczesnej, estetyki, interpretacji, autotematyczności w sztuce czy pamięci Holocaustu.
Sztuka i filozofia to cykl wykładów i seminariów organizowanych we współpracy z Instytutem Filozofii Uniwersytetu Warszawskiego. Prowadzenie: dr Monika Murawska, dr Mateusz Salwa, dr Piotr Schollenberger
Następne spotkania z cyklu: 8.03, 22.03
wejście od ul. Burschego
wstęp wolny
Miejsca — nie-miejsca spoczynku
wykład dr. Mateusza Skrzeczkowskiego z cyklu „Sztuka i filozofia”
Do trzech słów najdziwniejszych Wisława Szymborska zaliczyła „przyszłość”, a to dlatego, że w momencie, w którym się je wymawia pierwsza sylaba odchodzi już do przeszłości. Między przyszłością a przeszłością rozgrywa się teraźniejszość, która stwarza pozory granicy między nimi, będąc faktycznie momentem realizowania się potencjalności odchodzącej w przeszłość. Potrzeba stabilnego podziału czasu na ten, który jest, który był i który będzie, widoczna jest zwłaszcza w różnego rodzaju rytuałach pogrzebowych i praktykach funeralnych. Zaprowadzany porządek jest jednak chwiejny, a furtki czasu okazują się być niedomknięte, powodując uobecnianie się przeszłości i przyprawiając o zawrót głowy. Jaką rolę w tych zawirowaniach czasowych pełni grób, a jaką pomnik nagrobny? Czy groby pozbawione kamiennej rzeźby stają się miejscami nie-spoczynku czy nie-miejscami spoczynku?
dr Mateusz Skrzeczkowski — z-ca dyrektora Instytutu Kulturoznawstwa Uniwersytetu SWPS. Naukowo pracuje nad takimi zagadnieniami jak: (est)etyczny wymiar świadectw Zagłady, nie-rzeczy-wisty język obrazów, ożywione-nie-ożywione jako posthumanistyczny motyw w literaturze i sztuce. Prowadzi m. in. zajęcia ze sztuki współczesnej, estetyki, interpretacji, autotematyczności w sztuce czy pamięci Holocaustu.
Sztuka i filozofia to cykl wykładów i seminariów organizowanych we współpracy z Instytutem Filozofii Uniwersytetu Warszawskiego. Prowadzenie: dr Monika Murawska, dr Mateusz Salwa, dr Piotr Schollenberger
Następne spotkania z cyklu: 8.03, 22.03
