Grafika artystyczna. Sztuka dawna

Salvador Dalí to bez wątpienia jedna z najbarwniejszych postaci ze świata sztuki XX wieku, obok której nie można przejść obojętnie. Mistrz surrealizmu i autor słynnej „Trwałości pamięci” był równocześnie malarzem, pisarzem, rzeźbiarzem oraz filmowcem. Nieszablonowy sposób patrzenia na rzeczywistość sprawił, że jego twórczość wykraczała poza granice pojmowania, była równie spektakularna i skomplikowana, jak jego osobowość. Dalí doskonale kierował swoją karierą, traktując swoje życie jak projekt, który miał odnieść finansowy sukces. Jego nietypowe dzieła oraz autopromocyjne performanse już za życia przyniosły mu status międzynarodowej gwiazdy, który niezwykle sobie cenił i celebrował. W latach 70. zaprojektował i urządził swoje własne muzeum w rodzinnej miejscowości Figueres w Katalonii.

Na wystawie znajduje się pięć jego prac, z których część nawiązuje swoim stylem do najbardziej popularnych surrealistycznych obrazów. Przykładem jest akwaforta „Wszystko dobre, co się dobrze kończy” (1970/1971), pochodząca z cyklu „Wiele hałasu o nic”. Inne grafiki są świadectwem tego, że Dalí w swojej twórczości czerpał inspiracje z książek europejskiej klasyki, a barwność i sugestywność jego interpretacji sprawiają, że stają się one „przewodnikami wyobraźni” dla odbiorców tej literatury. Równocześnie Dalí oferuje nam świat, za którym tęsknimy – pełen barw i kształtów, kreowanych przez nieskrępowaną wyobraźnię. Na aukcji będzie można licytować także takie prace, jak „Hołd Wenecji”, „Tauromachia z motylami” czy „Jeźdźcy Apokalipsy”.

W klimaty osiemnastowiecznego Rzymu przeniesie nas grafika Giovanniego Battisty Piranesiego (1720-1778), związanego z Wiecznym Miastem architekta i rytownika. Jego twórczość stanowiła podsumowanie najważniejszych trendów i osiągnięć grafiki weneckiej XVIII w. Była również wynikiem architektonicznego wykształcenia, zamiłowania do archeologii i fascynacji starożytnym Rzymem. Ryciny Piranesiego zyskały wielką popularność w Europie, rozbudzając zainteresowanie starożytnością i wpływając na kształtowanie się klasycyzmu. Na wystawie prezentowana jest się akwaforta „Vedutta della Piazza del Popolo” z cyklu „Vedute di Roma”, składającego się ze 135 dużych plansz i ukazującego widoki ówczesnego Rzymu, a także jego antyczne zabytki i ruiny.

Po raz pierwszy pierwszy na polskim rynku prezentowana unikatowa rycina Franciszka Smuglewicza „Porwanie Hippodamii” („Vestigia delle Terme di Tito”). Artysta, uznany za najwybitniejszego polskiego malarza i rysownika epoki stanisławowskiej i pierwszych lat XIX wieku, dwadzieścia lat swego życia spędził w Rzymie, między innymi wykonując rysunki zabytków starożytnych, jak np. odkrywane w tych czasach groby etruskie. Udokumentował w ten sposób stan zachowania ruin pałacu Nerona w ekskluzywnej książce, prezentującej pomieszczenia i dekoracje słynnego Złotego Domu, znanego w tym czasie jako „Termy Tytusa”. W przygotowaniu tego swoistego „katalogu”, przeznaczonego dla najbogatszych arystokratów brali udział najlepsi ówcześni artyści. Z tego dzieła pochodzi wystawiona na aukcję rycina, wykonana częściowo w technice graficznej i pokolorowana akwarelą i gwaszem.

Do bardzo rzadkich prac należy komplet dwóch litografii barwnych Leona Wyczółkowskiego „Amfiteatr na wyspie w Łazienkach” (arkusz lewy i prawy) z 1920 roku. Wyczółkowski był artystą wszechstronnym, tworzył w różnych technikach: oleju, akwareli, tuszu, temperze, pastelu, ołówku i w grafice, której od pewnego momentu poświęcił się całkowicie, osiągając niedościgłe mistrzostwo. Główne motywy jego prac to plenery, np. ulubione pejzaże tatrzańskie, ale również panoramiczne ujęcia odwiedzanych polskich miast, m.in. Krakowa, Torunia, Lublina czy Sandomierza.

Te i wiele innych ciekawych prac można oglądać na wystawie w siedzibie DESA Unicum przy ul. Pięknej 1A, dostępnej do 25 stycznia w godz. 11-19 (poniedziałek-piątek) i 11-16 (sobota). Wstęp na ekspozycję jest bezpłatny.