"To, co stracone, jest na początku" - wystawa Angeliki Markul w CSW Zamek Ujazdowski

Wystawa Angeliki Markul dotyka pragnienia zanurzenia, eksploatacji głębi, dotarcia do źródeł. A jednak źródło czy początek jest zawsze utracony. Zgłębienie oznacza zatem pogrążenie w niepewności, ale jednocześnie zanurzenie w tym, co dla nas nieświadome lub nierozpoznane. Odpowiedzią na pojawiającą się niepewność staje się zazwyczaj stworzenie fantazmatu lub mitu. Zamiast pośpiesznych prób zapełniania czy kompensowania straty, artystka proponuje coś dokładnie odwrotnego.
Angelika Markul proponuje, żeby zatrzymać się na progu, zanurzyć w niepewności i uruchomić pewną grę. Wybiera ona miejsca lub sytuacje ze względu na możliwość zarejestrowania w nich śladowych, będących w stanie nierozstrzygnięcia lub ekstremalnych przejawów zjawisk. Te zjawiska – nieokreślone lub przeciwnie, wytwarzające skrajne warunki – stwarzają sytuacje graniczne, także dla doświadczenia ludzkiego. Monument Yonaguni, obserwatorium naukowe na pustyni Atacama, jaskinia w meksykańskiej kopalni w Naica: ułożone w sekwencje przestrzenne, monumentalne instalacje Markul stają się medium opowieści o pragnieniu zgłębienia, które jest napędzane przez to, co od początku stracone – pewność poznania.

Angelika Markul – ur. w 1977, absolwentka Ecole Nationale des Beaux Arts w Paryżu, dyplom w pracowni multimedialnej Christiana Boltanskiego. Od 1997 roku na stałe mieszka i tworzy w Paryżu. W Polsce jej sztuka gościła m.in. w Galerii Foksal, Muzeum Sztuki w Łodzi czy Bunkrze Sztuki w Krakowie. Jest pierwszą Polką, której prace wystawiono indywidualnie w Palais de Tokyo.