„Kantata na cztery skrzydła“ - spektakl w Instytucie Teatralnym
Start:
4 kwietnia 2016 19:00
Koniec:
4 kwietnia 2016 21:00
15-20 zł
„Kantata na cztery skrzydła“ to spektakl na podstawie współczesnej sztuki Roberta Bruttera w reżyserii Łukasza Lewandowskiego. „Kantata..” jest tragikomedią, w której główna postać – Dziewczyna – po serii trudnych życiowych sytuacji podejmuje decyzję o samobójstwie. Na jej drodze stają dwa anioły, których celem jest ocalenie jej życia. Sztuka dotyka ważnych zagadnień takich jak wybaczenie, duchowość, przyjaźń i miłość.
Bohaterką dramatu "Kantata na cztery skrzydła" jest kobieta, która przechodzi załamanie nerwowe. Straciła rodzinę, pracę, nie widzi sensu życia. Dziewczyna (główna postać), to bohater uniwersalny-everyman, postać bliska widzowi-czytelnikowi. Jej samotność, bezradność, lęk przed rozwiązywaniem własnych problemów i chęć ucieczki przed nimi - to schemat, z którym, być może, każdy się kiedyś zmierzył.
Reżyser spektaklu, Łukasz Lewandowski, pisze:
„Kantata…” to próba opisu momentu, którego pewnie każdy z nas w życiu doznał, ale o którym tak trudno nam mówić. Każdy z nas doświadczył lub doświadczy rozpaczy. Powody mogą być najróżniejsze, sposoby jej przeżywania równie skomplikowane jak bolesne. Rozpacz jest jak otchłań – przeraża, ale potrafi wciągnąć i nie chce puścić. Wielu z nas szuka wtedy pomocy w kimś lub czymś, ale tkwiąc w tym doświadczeniu i tak jesteśmy bezgranicznie samotni i bezradni. Kto lub co może nam pomóc? O tym chcielibyśmy opowiedzieć. Jest to jedna z ludzkich historii, w której o duszę i ciało kobiety w granicznej rozpaczy walczą Anioły. Cóż to za Anioły i cóż to za kobieta niechaj pozostanie zachętą do zobaczenia spektaklu.”
Historia przedstawiona w dramacie, to w istocie historie, które "dzieją się" cały czas - symboliczne Anioły mają pełne ręce roboty. Wiecznej roboty - przedstawiona sfera sacrum i profanum to zarazem nadzieja, ale i nieuchronność konfrontacji z tym, co w życiu trudne.
Z definicji kantata zakłada wieloodcinkowść, co można przełożyć na to, że podobne historie powtarzają się lub dzieją równolegle.
Forma utworu jest otwarta i mieści w sobie wiele konwencji - od komedii po klasyczny dramat. Dowcip zawarty w dramacie daje aktorom możliwość użycia szerokiego zakresu artystycznych środków.
Projekt współfinansuje Biuro Kultury m.st. Warszawy.
Reżyseria: Łukasz Lewandowski
Asystent Reżysera: Michał Podsiadło
Scenografia: Wojciech Kaj Rygalski
Obsada:
Dziewczyna - Sylwia Kaczmarek
Amhiel - Judy Turan
Beatiel - Marcin Zarzeczny
