Beksiński_Butoh/Teatr Limen Butoh

„Bardzo dziękuję! To było wyjątkowe, wyważone, wciągające, plastyczne i niezwykłe!”

"Chyba najbardziej fascynujący performans na jakim byłam. Otchłań Beksińskiego ożywiona za pomocą tańca, gestów i mimiki przez dwie znakomite artystki. Dziękuję!". [recenzje widzów]

Malarstwo Zdzisława Beksińskiego najczęściej postrzegane jest jako pełne mrocznych wizji mających nastrój grozy. Inne aspekty sztuki tego artysty pozostają niedostrzeżone. Chcemy przekroczyć stereotypowe postrzeganie sztuki Beksińskiego i odkryć na nowo pomijany „mistyczny” aspekt jego malarstwa, będący duchową wędrówką, widoczną szczególnie w drugiej połowie jego twórczości.

Beksiński obrał całkowicie indywidualną drogę twórczą, podobnie jak twórcy butoh, nawet na przekór wszystkim awangardowym prądom i kierunkom współczesnej sztuki.
Niezwykle interesujące dla nas, tancerzy butoh, są obecne w jego twórczości transgresje i transformacje cielesności oraz szczególna relacja ciała z przestrzenią.

Tematem poszukiwań artystycznych był również, podkreślany przez samego artystę oraz krytyków, związek malarstwa Beksińskiego z muzyką - punkty styczne w architektonice utworu muzycznego i architektonice obrazu. „To, co jest namalowane, nie ma dla mnie większego znaczenia. Ważne jest, jak to działa w sensie dźwięku, formy i dźwięku koloru położonych w tym a nie innym miejscu. A więc posługuję się kształtem, ale dla celów, które nazwałbym celami muzycznymi.” Stąd nasza idea sięgnięcia do języka muzyki współczesnej i formy video-partytury tworzonej przez Roberta Jędrzejewskiego.
Produkcj spektaklu współfinansowana przez m. ST. Warszawa

BUTOH - kontrkulturowa forma współczesnego tańca, która narodziła się w Japonii na przełomie lat 50 i 60 XX w. Zrywa z kanonami tradycyjnej sztuki, nie tylko japońskiej. Inspiracją były też ekspresjonizm, koncepcja teatru okrucieństwa Antonin'a Artaud'a, filozofia Nietzsche’go, pisma Bataille’a, twórczość Genet’a. Odwołuje się do ludowej estetyki brzydoty, sam w sobie jest rytuałem wyzwalającym wewnętrzną energię i eksplorującym mroki podświadomości. Z premedytacją ukazuje zakazane dotąd obszary życia. Butoh to taniec, którego istotą jest poszerzona percepcja ciała wyzwolonego z automatyzmów codzienności, poszukiwanie tego, co autentyczne w ciele, tajemniczego piękna, otwarcie na kontakt z Jaźnią i jedność Uniwersum w jego wiecznym cyklu życia i śmierci. Butoh jest stanem jedności umysłu-ciała umożliwiającym subtelne odczuwanie świata wewnętrznego i zewnętrznego, to czyste doświadczenie zmieniających się stanów istnienia. Tancerz, istniejąc na krańcach czasu, otwiera przestrzeń, w której ujawniają się rzeczy niewidzialne.

Joan Laage (Kogut butoh) - pionierka i jedna z najbardziej znanych zachodnich tancerek butoh, założycielka DAIPANbutoh Collective, Seattle/USA. Studiowała butoh u mistrza Kazuo Ohno i Yoko Ashikawy w Tokio, a także na warsztatach Mina Tanaki, Sankai Juku, Akira Kasai, Masaki Iwana; pod koniec lat 80-tych występowała z Gnome - grupą prowadzoną przez Ashikawę.
www.daipanbutoh.com

Sylwia Hanff - pionierka i najbardziej rozpoznawalna tancerka butoh w Polsce. Uczyła się u największych mistrzów butoh (Ko Murobushi, Daisuke Yashimoto, Carlotta Ikeda, Yoshito Ohno oraz Atsushi Takenouchi, Tadashi Endo, Ken Mai, Kan Katsura i inni). Od 2002 r. prowadzi Teatr Limen Butoh, stworzyła kilkanaście autorskich spektakli solowych i zespołowych oraz wiele etiud i improwizacji. www.limenbutoh.net

Robert Jędrzejewski – wiolonczelista, kompozytor, muzyk intuitywny, kreatywny improwizator, studiował w krakowskiej AM; kursy wykonawstwa muzyki współczesnej i kompozycji w Krakowie, Stuttgarcie, Avignon (IRCAM), Gdańsku. Tworzy na pograniczu muzyki intuitywnej, komputerowej, elektronicznej oraz audioart. https://www.youtube.com/channel/UCAv6ENRMbCnh9HDDZ6kufeg/videos