Wystawa "Działanie na oko" Magdaleny Więcek - Galeria Zachęta
Istotne dzieła Więcek z lat 60. to bliskie żywym organizmom masywne formy, swoiste pomniki mocy natury. Artystka pracowała z różnymi materiałami, często łącząc metal, beton i kamień. W kontraście do nich powstawały formy sugerujące ruch, które zdają się niemal unosić w powietrzu. Realizacjami tworzonymi m.in. podczas dwóch edycji Biennale Form Przestrzennych w Elblągu (1965 i 1967) Więcek wyznaczyła nowe miejsce rzeźby w przestrzeni miejskiej, kładąc nacisk na jej relacje przestrzenne z otoczeniem. Monumentalny charakter jej dzieł szczególnie widoczny jest w cyklu Sacrum z lat 70., nawiązującym do architektury sakralnej. W swoich pracach z lat 80. i 90. odsłoniła urodę stali, aluminium i brązu.
Na wystawie w Zachęcie prezentowane są rzeźby oraz projekty realizacji przestrzennych. Ponadto pokazano obszerny wybór rysunków, szkiców i litografii. Integralną część ekspozycji stanowią wielkoformatowe fotografie autorstwa Magdaleny Więcek oraz Marka Holzmana, który przeprowadził swoisty „wywiad fotograficzny” z dziełami rzeźbiarki. Ważną częścią wystawy jest „zrekonstruowana” w postaci audiowizualnej instalacja "Nieskończoność" — pierwotnie prezentowana w warszawskiej Galerii Zapiecek w 1979 roku. Obok prac Więcek pojawiają się dwa obrazy Stefana Gierowskiego — przywołujące wspólne wystawy obojga artystów. Materiał wizualny uzupełnia wybór cytatów będących komentarzem „z epoki” na temat twórczości Więcek, zaś w towarzyszącym wystawie katalogu znalazły się teksty ukazujące dokonania artystki ze współczesnej perspektywy.